Πολυκατοικία στο κέντρο του Ηρακλείου

Στην παραπάνω έκταση κατασκευάζεται μια τετραώροφη οικοδομή με πατάρι και pilotis η οποία αποτελείται από 14 διαμερίσματα.

 Χωροθετούνται δύο κάθετοι κτιριακοί όγκοι οι οποίοι ενσωματώνουν στην επαφή τους τις κάθετες επικοινωνίες (σκάλες-lift). Το ισόγειο αναπτύσσεται σε pilotis ενώ το υπόλοιπο κτίριο αναπτύσσεται σε 4 ορόφους με τον 4ο να διαθέτει εσωτερικό εξώστη από μεταλλοκατασκευή (πατάρι). Ο δεύτερος ανατολικός βρίσκεται σε υποχώρηση, ενώ την χωροθέτηση του κτιρίου επέβαλλε το στενόμακρο σχήμα του οικοπέδου. Έτσι οι δύο όγκοι διαπλάθονται καθ’ ύψος με υποχωρήσεις στους ορόφους και με μια ογκοπλαστική διάθεση που δρα επιλεγμένα αφαιρετικά στο συνολικό περιγραφόμενο όγκο, κατακερματίζοντας τον, ώστε πιο ήρεμα να πλησιάσει τις κλίμακες των απρόσωπων κτιρίων που συνθέτουν τον άμεσο μοντερνιστικού τύπου αστικό δομημένο χώρο. Έτσι στον δεξιό (ανατολικό) όγκο επαναλαμβάνεται ο «απρόσωπος» οριζόντιος κλασσικός εξώστης που συναντάμε στο άμεσο και ευρύτερο αστικό περιβάλλον ενώ ο αριστερός ανεξαρτητοποιείται, αναπτύσσεται καθέτως έως τον 2ο με υποχωρημένη συμπαγότητα στον 3ο και 4ο σε μια προσπάθεια αρμονικής αντίθεσης αλλά και συνύπαρξης τους.

Το κτίριο ανοίγεται προς τον δημόσιο χώρο με πολλαπλά ανοίγματα  που αναπτύσσονται στις 14 smart φοιτητικές κατοικίας και η συμπαγότητα του συντελείται μέχρι τον 2ο Όροφο, ενώ οι άλλοι δύο υποχωρούν αισθητά ώστε το κτίριο να προβάλλει τον 4ο με τα πατάρια, που είναι κεκλιμένο και σε υποχώρηση, με τους μεταλλικούς εξώστες να προβάλλονται μέσα από το ανοιχτό γκρι κτιριακό πλαίσιο. Όλοι οι χώροι δέχονται φυσικό φωτισμό και αερισμό.

Η μορφή επομένως προκύπτει από ανάγκες κατ’ αρχήν λειτουργικές – κλιματικές – κατασκευαστικές και προσαρμόζεται στο δομημένο περιβάλλον εντός τειχών, όμως απρόσωπο και χωρίς ιστορική συνέχεια, ενώ η αισθητική του προκύπτει από την ογκοπλασία, την εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού (πολλαπλά ανοίγματα) των κατοικιών και την χρήση χρωματικών όγκων.

Το κτίριο ντύνεται ολόκληρο με ανοιχτό γκρι πατητή τσιμεντοκονία (θερμοπρόσοψη) που διαφοροποιείται σε κάποιους όγκους με ελαφριά γκρίζα (πατητή) η οποία συμπληρώνει τον χρωματικό χαρακτήρα του κτιρίου σε επιλεγμένες επιφάνειες. Στο ισόγειο χρησιμοποιείται η πέτρα των τειχών σαν μια ελάχιστη ιστορική χρήση ενός υλικού που έρχεται από το φρουριακό μας περιβάλλον. Τα άυλα υαλοπετάσματα στους εξώστες επιλέγησαν σαν υλικά αφαίρεσης ώστε να μη συμμετέχουν δυναμικά στις όψεις (όπως κάγκελο ή συμπαγή στηθαία), ενώ οι εξώστες των παταριών είναι ξύλο πάνω σε σιδηροδοκούς. Τα κουφώματα είναι αλουμίνιο θερμομονωτικά χρώματος μαύρου.

Επομένως με απλά υλικά, την χρήση χρωματικών επιφανειών και με έμφαση στην ογκοπλασία, το κτίριο συνδιαλέγεται με το αισθητικά ελλειμματικό αστικό περιβάλλον εξασφαλίζοντας έναν πιο ήπιο μοντερνισμό που απορρέει από την χρήση (φοιτητικό κόσμο) αλλά και από την μη άμεση ιστορική επιρροή, διαθέτοντας όμως απλές ιστορικές αναφορές όπως τα πέτρινα τοιχία της βάσης, οι εναλλαγές του χρωματικού τόνου του γκρι στο κέλυφος του κτιρίου και οι όγκοι του.